XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Noski, oso erraz erlatibizatu daitekeen joera da, eta, egiaz, pertsona batzuengan ez du eragin handiagorik, sutondoan, kantu zaharrak lagun, patxaran sobera edateak baino.

Zoritxarrez, ordea, delirioak antzinako eta gertuagoko historiaren eta gaur egungo errealitatearen distortsioak jarrera jasanezinei zabaltzen die atea.

Hori erreserbarik gabe ontzat emanez gero, hein berean, zenbait ondorio ere onartu beharrekoak lirateke; hala nola, Espainiako gerra zibila Euskal Herrian, euskaldunak espainolen kontrako borrokatzat erakusten duen historia-irakasleari instantean kendu beharko litzaiokeela kargua;

beste alde batetik, ordea, ez deritzot ondo nahiz eta, batzuetan, hala egiten dutenei ulertzen diedan euskal gizartea, azkar esateko, patologizatzeari, edo, zehatzago, berezitzat emateko joera indartzeari delirioan erortzeko erraztasun berezia salatuz kasu honetan, sarritan, aztergaitzat hartzen duten askoren jardun alderdikari, interesatu, presati eta azalekoen bidez egin ohi den bezala.

Euskaldunon, edo zenbait euskaldunen, mitomania salatzearekin helburu praktikoren bat bilatuko balitz, modu pedagogikoago batean egin beharko litzateke nire ustez, esan bezala ulertzen dudan arren, dagoeneko, zenbait jende ez egotea pedagogietarako nik neuk ere, beharbada ez nuke egon behar,

baina, berriz diot, zera azpimarratu beharko litzateke, gure mitomania horrek ez gaituela berezi egiten, ez dugula geure izaeraren ezaugarritzat hartu behar; ziur asko, ez daukagula gure-gurea den izaerarik ere; aldiz, herri guztiek komunean daukaten joera dela hori.

Renan-ek dio norberaren historia gaizki interpretatzea nazio izatearen partea dela.